14 آذر 1400
ثبت دیدگاه "polemos pantôn men patêr esti"
«جنگ پدر همه چیز است»، هراکلیت
می‌گویند شکست مذاکرات «دیپلوماتیک» بی‌سرانجام، معنای دیگری جز جنگ نخواهد داشت. براستی، «دیپلوماسی» چیست؟ (و جالب آن‌که در زبان ما هنوز معادلی برای آن نداریم!) معنای دیپلوماسی را اگر ندانیم (از «دیپلوما»ی یونانی، «برگ تاشده» یا ورقی حامل قوانین برای طرفین، نمایندگی سیاست خارجی بینا-دولت‌ها)، معنای عملی جنگ را خوب می‌دانیم: توحشِ انهدام و کشتار جمعی.
معنای علمی جنگ البته نه قهقرا به عصر حجر و درندگی-سبُعیت-، که «استمرار سیاست است به وسایل دیگر» (کلازویتس). یعنی ادامهٔ «منطقی» مذاکرات و به سرانجام رسیدنش به‌وسیله‌ی کاربرد ابزارهای خشونت و تخریب آماج‌های «استراتژیک»(استراتوس+آگین: فن «هدایت ارتش»)، برای به تسلیم واداشتن خصم.
در واقع اما، این معنای «معکوس» جنگ است؛ زیرا درست‌تر آن‌است که سیاست (و دیپلماسی) را ادامه‌ی جنگ به وسایلی دیگربدانیم (فوکو). درست‌تر بودن از این بابت که در عمل و در چند دهه‌ی گذشته، حتی پس از دوران جنگ «تحمیلی»، با انواع تحریم‌ها و محاصره‌ی خارجی و به‌عبارتی دیگر، انزوا و عدم «شناسایی» جهانی، کشور ما با «ادامه‌ی جنگ» به شکل‌ها و وسیله‌های دیگر مواجه بوده است.
(...ادامه دارد...)